MINISTRANCI
Być ministrantem, to wyróżnienie i zaszczyt, a równocześnie gotowość do podjęcia dodatkowego wysiłku, aby służyć Bogu i ludziom. Ministrant stojąc bliżej ołtarza niż jego koledzy i posługując przy Świętych Tajemnicach, jest zobowiązany dać z siebie więcej, aby być dobrym człowiekiem wszędzie – w domu, w szkole, na katechezie, czy w gronie kolegów i koleżanek. Liturgiczna służba ołtarza jest właściwym miejscem rozwoju życiowego powołania, jego poprawnego odczytania i świadomego realizowania. Jest środowiskiem, w którym młody człowiek wzrasta i dojrzewa do swego powołanie życiowego w stanie małżeńskim czy kapłańskim. Spośród ministrantów często wyrastają przykładni mężowie i ojcowie, a także wspaniali kapłani. Ministrant w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła. Słowo ministrant pochodzi z języka łacińskiego ministrare i oznacza służyć, pomagać. Ministrant służy kapłanowi i ludowi Bożemu, a przez to samemu Bogu. Zanim jednak zostanie dopuszczony do służby przy ołtarzu, musi być odpowiednio przygotowany do tego wielkiego wydarzenia. Bycie ministrantem mobilizuje do większego wysiłku, poświęcania dodatkowego czasu do podejmowania zadań wykraczających poza ramy obowiązków podstawowych. Patronami ministrantów są: Św. Dominik Savio, Św. Tarsycjusz, Św. Jan Berchmans i Św. Stanisław Kostka. Opiekunem ministrantów jest ks. Mariusz Kostka.
